Şimdi ben kendimi nereye sığdırayım ? -Furkan Alpsoy

Tartılacak Bir Hikaye

Parçalandıkça tam olmaya, tamam olmaya yaklaştık. Çünkü lekelerinden, çatlaklarından izi sürülecek yaşamımızın. Bizi sürmesindeki gaye Yürüyüşümüzle yazdığımız hikayemizden okumak istemesi benliğimizi. Çatlamadıkça, kanamadıkça al bunlar ellerim diyebilir miyiz ki ? Bunlar ellerim, okunacak hikayeler topladım sana. Tart beni; Seçimlerimden, yanılgılarımdan, kararsızlığımdan ve doğrularımdan tart. Eylül 2022

Derman arayan derdini bulur

Bam Teli

Hicran ve kederle mühürlenmiş gönüllerimiz Bir mektup kalbimiz, yazılıp yâre ulaşmayı bekler.  Varlığın güzelliği ve sevimliliği karşısında neşveye kapılsak da gözlerimizden ayrılığın gölgeleri geçer.  Ne ki ölüm, bizi daima eşikte bekler. Ellerimizi uzatsak dokunulacak gibi,  aramızda asırlık yollar. Mesafeleri kat’ etmenin yolu muhabbetse eğer Her zaman sevmek mümkün mü ?  Sevmek de ölüm gibi bize...

Oyalansın

Boş lakırdı ile oyalansın Adem.Sözün şehvetine kapılıp eğlensin Adem.Dünyaları kurtarmaktır isteği madem,Sözün yularından kurtulsun Adem. Dünyada söylenmemiş söz mü kaldı ?  Edilmedik intizar mı kaldı ?  Deliler kuyuya bir taş attı, Hayrete boyansın Adem.

Sözcüklerin Taşıyamadığı Bir Şey Taşıyorum Kalbimde

Sözcüklerin taşıyamadığı bir şey taşıyorum kalbimde. Anlatabilmek için kendimi hırpalasam da asla yeterince iyi ve tam ifade edemeyeceğim. Daha önce, herkes gibi, anlaşılmadığımı düşündüğüm olmuştu. Yine anlaşılmadığımı düşünüyorum fakat başka bir biçimde. Anlaşılmadığımı düşünüyor ve bunda hiçbir mahzur görmüyorum. Sözcükler nasıl nakıs kalıyor hayret ediyorum. Beni yine yarı yolda bıraktılar fakat olsun, bu defa hiç...

Düzelen, iyileşen, geçen baĞzı şeyler…

29 Aralık 2017 İçimde bir şeyler yıkılıyor. İçten çürüyen bir bina gibiyim. Yıkığım yıkığım binlerce kez yıkığım. Toparlanmak istemiyorum. Kalbinden çürüyen, enkazını kendi elleriyle yoklayan biriyim. Şehrim bombalanıyor yine, ben sokaklarında yalın ayak donuk gözlerle yürüyorum içim kanayarak. Burda bir parçam kalmış, mazide bir parçam yaralanmış, şurada canıma susamışım işte, gözümü kapamışım burda. Burda ruhum...

Çamur

Büyümekle barışınca daha çocuk kalırız belki 🙂 Bak bunlar seni yazdı, seni yaptı. Çok zordu, çok da zor olacak ama yaşam bir denge işi. Çamurun içinden renklere boyanıp çıkmışsın. Boğulduğunu sanıyorsun ama bunu düşündüren de hala hayatlı olman. İnsan hem ne yüce hem ne canavar. Çocuklar ve Allah sizi sevsin 18 Ocak 2021

Rabbe açık mektuplar 1

27.10.2021 Canım Benim; Sana zamanın sonundan dünyanın ve her şeyin sınırından, sonluların sonsuz gibi yaşandığı bir çağdan sesleniyorum. Sen mi bizi yalnız bıraktın biz mi kendimizi sensiz bırakıyoruz ? Cevabı içinde saklı bu soruyu sormam kendimi sensiz bırakmamın çölleştirdiği varlığımın bir dayanak noktası araması. Her şey gücümü kırıyor, toplumsal olarak nevrotik bir haldeyiz. Çoğunluğun benzer...

İçimde Biraz Yaşamak Kalmış

İçimde biraz yaşamak kalmış. Kor gibi için için fakat ışık vermeyecek kadar sönük. Ufak esintilerde hafifçe canlanan fakat alev alev yanamayacak kadar fersiz. İçimde biraz yaşamak kalmış, öfkemi alacak kadar yaşamak. Karşısında durduğum her şeye yetemeyecek fakat dik tutacak kadar yaşamak. İçimde biraz yaşamak kalmış. Başkalarının kurallarına tahammülsüz bir yaşamak. Sade, teferruatsız, şatafatsız, böbürlenmeden yaşamak....